بگذار مستت کند انگور نابِ زندگی

بعضی وقت ها فکر می کنم برای درد ها کوچکم ... 

برای حسرت روزهای گذشته کوچکم ...

برای خاطره ها کوچکم...         

برای غم ها کوچکم...

یا مثلا برای اینکه قربانی، بی قرارش را بخواند کوچکم...

مگر میشود به دنیا آمد و برای دنیا کوچک بود؟ مگر قرار نیست همه چیزمان اندازه باشد؟ مگر قرار نبود تحمل همه چیز را بدهد؟

بعضی وقت ها فکر میکنم گم شده ام در این دنیای ترسناک! سرگردان و کوچک، کوچک و سرگردان...

چگونه میشود تنهایی از خود کوچکمان مراقبت کنیم؟