بغض چسبیده بود ته گلویم. ته ته گلو... انگار که مستقیم گلو چسبیده باشد به قلب، بغض چسبیده بود در انتهای گلو و چسبیده بود قلب . مثل نان خشکی که گیر کند و گوشه هایش تماما گلو را خراشیده باشد .
بغضی که با آب هیچ اشکی پایین نرود...
کاش این مردم، دانه های دلشان پیدا بود*
چطورین لیلی ها؟ چطورین مجنونا؟
جمعه های صدا دار دیر شد از بس دیروز در حال دویدن بودم... تاریخ پست نوشته شنبه شما بخونید جمعه^_^
شعر از عرفان نظر آهاری:
بابام پاهاش رو انداخت روی هم و یه دستی به صورتش کشید، سیبیلش رو تاب داد و گفت: پسری که هنوز سربازی نرفته باشه، هنوز مرد نشده! عموم انگار که همای سعادتی دیده باشه تو سر نگرفتن این وصلت گفت: اصلا سربازیه که مرد رو میسازه...
اینو که گفت دیگه کسی تاییدش نکرد. یعنی دیگه جدا بود از خونه و ماشین و فلان و بهمان... همه خسته شده بودن از این رفت و آمد یه سال و نیم، دو ساله! همه می دونستن من و اون واقعا همدیگه رو دوست داریم . یک سال و نیم پیش که خواست بیاد خواستگاری بابا یه نه بلند و کشیده و قاطع گفت . مامانم کلی خواهش کرد، مادربزرگم انقدر پاپی شد... تا اینکه بابا گفت : درسش؟
گفتم: میخونه
گفت : باید تموم بشه...
ترم، که ترم آخر بود و چند ماه دیگه تموم بود. بعد تموم شدن درس، بابا گفت : خونه؟
گفتم: داره!
نمی دونم بابا افتاده بود سر دنده ی لجش یا سر چشم و هم چشمی با داماد خان عمو بود یا واقعا فک می کرد دو متر خونه اضافه تر از من آدم خوشبخت تری میسازه...
با خانواده اش که اومدن خواستگاری بابام گفت: خونه؟
گفت: دارم یه چند متری...
بابا گفت: کمه!
اون گفت: میخرم!
رفت تا خونه بزرگتری بخره! روزا تا شب کار میکرد! شبا تا صبح درس میخوند!
هر بار که اومدن خواستگاری بابا پاهاشو روی هم مینداخت، به صورتش دست می کشید و سیبیلاشو تاب میداد و میگفت ماشین؟ طلا؟ مهریه؟ ... عمو هم تاییدش میکرد و بقیه سرشون رو تکون میدادن...
بابا هی گفت کمه و اون هی بیشتر و بیشتر کار کرد. صبح تا عصر، صبح تا شب، صبح تا سپیده ی فردا...
دیگه نمی تونست درس بخونه...
وقتی هر چی که بابا گفت رو خرید. بابا گفت حالا بگو بیان تا تازه جدی حرف بزنیم!
بعد اون همه کار کردن ها و خریدن ها و ... . دقیقا همون موقع که دیگه داشت بابا از اون تخت پادشاهیش کوتاه میومد خدا انگار محکم زد پس کله ی شانسم!
شانس که نه! از همون صبح تا شب کارکردنا و درس نخوندنا معلوم بود که ارشد قبول نمیشه... اولش گفتم بیخیال مهم نیس که ، سال بعد تو خونه ی خودمون میخونه... تا اینکه بابا باز پاهاشو انداخت روی هم، دست کشید به صورتش، سیبیلش رو تاب داد و حکم داد: سربازی!
( ادامه در "ادامه مطلب")
« خدا را! خدا را! درباره یتمیان؛ مبادا گاه سیر و گاه گرسنه بمانند و حقوقشان ضایع گردد»
امام علی ( ع )
دمای هوا رو اگه اندازه میگرفتی تا 50 درجه هم میرسید. آسمون رو که نگاه میکردی فقط لوله های دودکشی قمیر ها رو میدیدی و آفتاب خردادی که از پس کله ات مغز سرت رو نشونه رفته بود. آفتاب داغ و خستگی و هلاک شدن از گرما و روزه ی بی سحری ... همه اینا دست به دست هم داده بودن برای شکست روزه برای تنی که هلاک یه جرعه آب بود... . اینجا روزه باشی یا نباشی برای مردمش فرق نداره !
اینجا مردم سالی به 12 ماهشو روزه ان و لقمه ی توی سفره شون رو فقط دستمزد بابای کارگر فصلی روزمزد تعیین میکنه... میدونی که تو این اوضاع که کار هم نیس....
وقتی میگم اینجا، منظورم کوره پز خونه ی اطراف تهرانه که رفته بودیم شناسایی...
*اما شناسایی چیه؟
17ساله که جمعیت امام علی شب های قدر میره محله های محروم تا یک ماه بدون گرسنگی بسازه.امسال این حرکت بزرگتر از سال های قبله و هدف، پخش 10000 تا کیسه ی مواد غذایی شامل مایحتاج 30 روزه است. نه فقط تهران ! بلکه در سرتاسر کشور!
برای این هدف، تمام خانواده ها و محله ها از اول ماه رمضون در حال شناسایی شدنن و یه جمعیت بسیار بزرگ بسیج شدن برای این هدف بزرگ ...
*چه جوری میشه کمک کرد؟
برید توی سایتی که توی عکس هست و یا توی گوگل سرچ کنین کوچه گردان عاشق. هرکس هرچقدر دوست داره می تونه سهیم باشه در خرید اقلام کیسه ها...
همچنین می تونین برای پخش و یا بسته بندی فعالیت حضوری داشته باشین.
*چطوری حضور داشته باشیم؟
6 تیر مصادف در همایشی در مرکزهمایش های برج میلاد کنار هم جمع میشیم برای بستن پیمان برای کمک به محرومین و نیمه شب به سمت محلات حرکت می کنیم و تا سحر قراره عاشقانه کوچه گرد بشیم. برای افرادی که تهران نیستن می تونن از طریق روابط عمومی جمعیت ، پیگیری کنن که در شهر خودشون مراسمی برگذار میشه یا نه...
تصور کنین یه روزی هیچ گرسنه ای نباشه
تصور کن اگه حتی تصور کردنش سخته...
بیاین منتظریم ^_^
ﺩﻟﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ؛
ﺩﻟﻢ ﺩﺭﯾﺎ ؛
ﺩﻟﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ؛
ﺩﻟﻢ ﺍﻏﻮﺍﯼ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﻣﺴﺘﯽ ﺍﻧﮕﻮﺭ ؛
ﺩﻟﻢ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺑﻮﻧﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ...
ﺩﻟﻢ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ؛
ﺩﻟﻢ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﯼ ﺳﺮﺧﻮﺵ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ...
ﺩﻟﻢ ... ؛
ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ...
...
..
.